Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Theatre here we come:Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης


Κυριακή 26 του μήνα έξι παρά το απόγευμα βγαίνοντας από το Μετρό Συντάγματος ανηφορίζουμε για το "Θέατρο Δημήτρης Χόρν" συζητώντας ότι έχουμε μάλλον καιρό να το επισκεπτούμε αφού η τελευταία αλλά έξοχη παράσταση που είχαμε δει εκεί ήταν "Η μικρή μας πόλη" με την Πέγκυ Τρικαλιώτη κ άλλους μοναδικούς ηθοποιούς.Η είσοδος ίσα που φαινόταν αφού ο κόσμος ήταν πάρα πολύς μπροστά στο ταμείο αφού όλοι προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν έστω κ μία καρέκλα (όχι θέση αλλά από τις πρόσθετες σπαστές καρέκλες στο τέλος).Το θέατρο πολύ ζεστό με αναπαυτικότατα καθίσματα και μία όμορφη αίγλη που έχουν ξαναποκτήσει τα καλά θέατρα τα δύο τελευταία χρόνια.Αυτή η αλλαγή είναι ορατή και σε εμάς τους νέους που δε μετράμε πάνω απο 7 χρόνια φανατικού θεάτρου και με όχι παραπάνω από 60-70 παραστάσεις εμπειρεία.Διακρίνουμε και εμείς ότι το κοινό έχει ανάγκη πια το θέατρο ,τις καλοπροσεγμένες παραγωγές τις κωμωδίες αλλά και τα πιο ψαγμένα θεάματα που εξάπτουν τη φαντασία όπως "Η νύχτα των μυστικών" του Εθνικού Θεάτρου πέρυσι γραμμένο από τον Άκη Δήμου.Κωμωδία του Άκη Δήμου λοιπόν το "Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης".Με εξαίρεση ίσως την άνιση κ μονοδιάστατη ερμηνεία δύο εκ των ηθοποιών ήταν μια πραγματικά μαγευτική παράσταση.Η Σοφία Φιλιππίδου κεντούσε στο ρόλο της πλούσια κοσμικής Ιοκάστης.Είχε μπρίο τσαχπινιά σπιρτάδα πέταγε τις καλογραμμένες ατάκες βροχή κ ο κόσμος γελούσε ασταμάτητα!Το γέλιο του κοινού ήταν απερίγραπτο!Ο κόσμος γελούσε και χειροκροτούσε συνέχεια!Θυμάμαι τη Σοφία Φιλιπίδου στο "Full Monty" είχε κλέψει την παράσταση από ένα τσούρμο γυμνούς άντρες και καλούς φυσικά ηθοποιούς και μάλιστα με απέναντι ένα πλειοψηφικά γυναικείο κοινό!Εδώ φυσικά είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια,ντίβα πραγματικά δεν αφήνει ατάκα,γκριμάτσα,νεύμα να πέσει κάτω είναι μοναδική αφού μια βδομάδα σχεδόν μετά σκέφτομαι τις ατάκες της και γελάω.Η σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή εξαίσια,βοήθησε και πολύ και τους υπόλοιπους ηθοποιούς και μοναδικό το εύρημα τους να χορεύουν οι ηθοποιοί στα σκοτεινά κατά την εναλλαγή των σκηνικών αφού κ διάλλειμα δεν υπήρχε.Ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης και σ'αυτή την παράσταση πρωτοστατούσε καθώς είναι εμφανές ότι είναι πολύ ταλαντούχος ηθοποιός με λαμπρό μέλλον.Τέλος η γνωστή από τα "Μαύρα Μεσάνυχτα" νεαρή ηθοποιός Γ.Σκαφιδά ήταν πολύ όμορφη και καλή στο ρόλο της.

Γενικά η παράσταση σε διασκέδαζε δεν σε κούραζε (μιάμιση ώρα μόνο) δεν έκανε καθόλου κοιλιά και μέσα από την κωμωδιά περνούσε και αρκετά μηνύματα για την ισότητα και κατά του ρατσισμού αλλά και της σύχρονης αντίληψης που έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε καλές και κακές εθνικότητες χωρίς να λαμβάνεται καθόλου υπόψη η μοναδικότητα του κάθενα...


Συνιστώ την παράσταση ανεπιφύλακτα...

Song of the Week: Μιχάλης Χατζηγιάννης "Η αγάπη που μένει..."


Αυτή τη βδομάδα αναμφίβολα όλοι τραγουδάμε το νέο τραγούδι του Μιχάλη

σε στίχους Νίκου Μωραϊτη από το νέο σήριαλ του Mega "Η πολυκατοικία" αφενός γιατι το σίριαλ κυμαίνεται απο 38-46% θεαματικότητα άρα το βλέπουν και οι πέτρες και αφετέρου γιατί το τραγούδι είναι μαγικό γλυκό και θυμίζει παλιό Χατζηγιάννη στην Π.Ο. εποχή του(και όποιος κατάλαβε κατάλαβε...) υπέροχοι στίχοι...διαβάστε τους και ακούστε το δίπλα στο βιντεάκι Νο3 από το You tube...


Ένα σπίτι κάτω

Ένα σπίτι πάνω

Ένα σπίτι δίπλα και στη μέση εγώ

Όλο λέω τι κάνω

Όλο λέω πού ήρθα

Όλο λέω θα φύγω

κ όλο μένω εδώ

Το χω αποφασίσει

θα μετακομίσω

μα μου λένε οι τοίχοι τι θα βρεις αλλού?

Η ζωή τ'ανθρώπου δε γυρίζει πίσω

εδώ πέρα ζούμε ότι ζεί παντού


Πες μου η αγάπη που μένει

σε ποιόν όροφο μένει

αν τα βράδια κοιμάται

ή αν με περιμένει

Σ'ένα παράθυρο είδα

μια σκιά αναμένει

κ η καρδιά μου απ'τη σκάλα να σε βρει ανεβαίνει...


Απ'τον ένα τοιχό λένε ησυχία

απ'τον άλλο τοίχο στήνουνε καβγά

Ο ένας θα καλέσω την αστυνομία

"Έχω ιδιοκτησία" ο άλλος απαντά

Κ απ'τον τρίτο τοίχο η διπλανή κυρία

έχει ανοίξει μάτι έχει στήσει αυτί

Κ είναι κ δική της του άλλου η ιστορία

τι έχει στο κρεββάτι τι έχει στη ζωή.....

Movie Bla Bla:Μαδαγασκάρη


Τα τρισχαριτωμένα ζωάκια επιστρέφουν με λατρεμένο το Μέλμαν την πιο ψυχωτική καμηλοπάρδαλη με τη θεϊκή ατάκα στο Μαδαγασκάρη 1 το "Nature...nature all over me...".
Στη συνέχεια αυτή που η Αμερική θα την δεί στις 7/11 και εμείς στις 18/12!!!(πάλι καλά να λέμε) τα δύσμοιρα ζωάκια προσπαθούν να γυρίσουν στη Νέα Υόρκη με ένα αεροπλάνο προπολεμικό που το πιλοτάρουν οι ...πιγκουίνοι!Καταλαβαίνεται νομίζω τι θα επακολουθήσει...
όπως λένε χαρακτητιστικά:
"Who said that the penguins can't fly?"

Η συνέχεια επί της οθόνης...

Λαχανί

Σαν πρώτο χρώμα στην πρώτη φορά που γράφω στο blog μου επέλεξα το λαχανί!Ένα χρώμα φωτεινό έντονο που όμως βγάζει μια ζεστασιά σε ηρεμεί και σε ξεκουράζει!Αυτό το χρώμα έχει το παλιό μου δωμάτιο από το οποίο και σας γράφω τώρα και στο οποίο βρέθηκα μετά από καιρό για περιορισμένες εμφανίσεις στην πρωτεύουσα!Το λαχανί με βοήθησε στη μετάβαση από τη μία σχολή στην άλλη ... και βρέθηκα στην συμπρωτεύουσα να σπουδάζω αυτό που πραγματικά ήθελα και αποζητούσα.Εκεί το διαδέχτηκαν άλλα πολύ όμορφα χρώματα σε νέους τοίχους στο δικό μου πια σπίτι για τα οποία θα μιλήσουμε μια άλλη φορά...

Προς το παρόν καλώς σας βρήκα
κ ελπίζω στη μαυρίλα που ζούμε
να σας κάνω κ εσάς έστω και λίγο
πολύχρωμους & εντοιχισμένους.
Κ να βρείτε κ εσείς το δικό σας
φωτεινό χρώμα στη ζωή όπως
βρήκα κ εγώ το δικό μου ΓΑΛΑΖΙΟ!!!